فرانسه تا شش ماه آینده ریاست اتحادیه اروپا را بر عهده خواهد داشت. این ریاست موقت عمدتاً تحت سلطه کنفرانس آینده در مورد نوسازی بودجه و رویه ها در EU خواهد بود.
علاوه بر این، مانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه می‌خواهد وظایف EU را در اقتصاد بین‌المللی به میزان قابل توجهی گسترش دهد، چیزی که همه کشورهای EU مشتاق آن نیستند.
به دنبال تصمیمات اخیر در مورد سیاست جدید کشاورزی مشترک (CAP)، به سختی انتظار می رود که در زمینه کشاورزی تحت ریاست جمهوری فرانسه تصمیمات اساسی جدید اتخاذ شود. با این حال، ژولین دنورماندی، وزیر LNV فرانسه، باید با معرفی اولین اقدامات مزرعه به چنگال شروع کند، اما او باید بیش از همه اطمینان حاصل کند که کمیسر یانوش وویچوسکی خیلی سریع پیش نرود.
برای کشاورزی، مطلوب ترین تغییر را می توان از توافقات تجاری جدید انتظار داشت. فرانسه خواستار حمایت در برابر واردات مواد غذایی (ارزانتر) است که بر اساس معیارهای اروپایی (محیط زیستی) ساخته نشده است. با اصل متقابل برای واردات و تولید خود، فرانسه می خواهد از تضعیف موقعیت رقابتی کشاورزان EU در آینده، قوانین محیطی و آب و هوایی در EU جلوگیری کند.
Denormandie هشدار می دهد که قرارداد سبز به هیچ وجه نباید منجر به جابجایی تولید از EU شود. در فرانسه اجماع گسترده ای وجود دارد که بازار داخلی گوشت گاو باید محافظت شود و بنابراین توافق تجارت آزاد با کشورهای مرکوسور آمریکای جنوبی نباید لازم الاجرا شود.
ریاست جمهوری جدید فرانسه همچنین قصد دارد واردات سویا، روغن نخل و گوشت گاو بدون جنگل زدایی را در دستور کار قرار دهد، اما بعید است که وزرای محیط زیست EU در ماه ژوئن در این مورد به توافق برسند. وزرای محیط زیست همچنین به استراتژی حفاظت از خاک می پردازند. اما در اینجا نیز هنوز نمی توان تصمیمی گرفت، به خصوص که نظرات در کشورهای عضو EU هنوز به طور گسترده متفاوت است.
قراردادهای تجاری که در حال حاضر با نیوزلند و استرالیا در حال مذاکره است، احتمالاً به دلیل رقابت برای محصولات حیوانی در فرانسه، با ملاحظات فرانسوی روبرو خواهد شد. به گزارش قرائت فرانسوی، مصرف محصولات محلی یک وظیفه میهنی است.
بنابراین فرانسه می خواهد واردات سویا را با کشت بیشتر سویا در داخل EU جایگزین کند. واردات بیشتر مواد غذایی به ویژه برای میوه و سبزیجات نیز یک مشکل بزرگ در فرانسه است. فرانسه واردات مواد غذایی خود را در بیست سال گذشته بیش از دو برابر کرده است.
خودکفایی غذایی در فرانسه از اهمیت استراتژیک برخوردار است. برای فرانسوی ها، خودکفایی غذایی یک مسئله استقلال ملی و نشانه قدرت سیاسی یک کشور است.