هلند عقیده دارد که انگلستان نباید به Shell اجازه دهد سه سیستم حفاری قدیمی در دریای شمال را ترک کند. وزیر کورا ون نیوآنهایزن این موضوع را در لندن در نشست اوسپار ، سازمان کشورهای دریای شمال ، اعلام خواهد کرد.
شل می خواهد به جای پاکسازی ، پایه های سه سکو حفاری را در جای خود جا بگذارد. در نتیجه مخازن ذخیره با 11000 لیتر روغن آلوده و مواد زائد شیمیایی نیز در بستر دریا باقی می مانند. به گفته شل ، این بهترین کار است زیرا دفع می تواند به محیط زیست نیز آسیب برساند و خطرناک است.
هفته گذشته ، سازمان بین المللی محیط زیست Greenpeace در سکوهای حفاری شل در دریای شمال به آنچه "تکرار ماجرای Brent-Spar" خوانده شده اعتراض کرد. وقتی شل برای اولین بار در سال 1991 نمی خواست یک ایستگاه ذخیره روغن قدیمی در دریای شمال را از بین ببرد و از بین ببرد ، اما می خواست آن را در کف اقیانوس غرق کند ، خشم بزرگ بین المللی به وجود آمد. سرانجام شل مجبور شد که نصب را به ساحل بیاورد و از بین ببرد.
وزیر هلندی Van Nieuwenhuizen (زیرساخت و مدیریت آب) تحقیقات متقابل مستقلی را توسط دانشگاه دانمارک کپنهاگ انجام داده است. این نشان می دهد که شل در مورد ایرادها و خطرات اغراق می کند. این شرکت "به اندازه کافی اثبات نکرده است" که پایه های بتونی نمی توانند به درستی برداشته شوند و بهتر است مواد آلوده را در کف دریا بگذارید. به همین دلیل ون نیوانوایزن می گوید ، تحقیقات اضافی باید انجام شود.
علاوه بر این ، این شرکت می تواند صدها میلیون یورو در هزینه ها صرفه جویی کند ، اگرچه این استدلال بی نتیجه بود. درخواست شل هنوز توسط انگلستان رد نشده است. لندن مجبور به تصمیم گیری است زیرا سکوهای نفتی در آبهای سرزمینی انگلیس هستند. لندن اکنون از کشورهای موسوم به OSPAR مشاوره خواسته است. این سازمان شامل کشورهای اروپایی هم مرز با قسمت شمال شرقی اقیانوس اطلس است. هدف حفاظت از طبیعت و ذخایر طبیعی است.
سایر کشورهای دریای شمال ممکن است به مجوز احتمالی انگلیس اعتراض کنند. آلمان قبلاً این کار را انجام داده است و هلند نیز موافقت می کند. پس از این نشست OSPAR ، این امر مجدداً به عهده انگلیسی ها است. آنها می توانند تصمیم بگیرند که به راحتی مجوز را صادر کنند یا تحقیقات بیشتری انجام دهند.
حدود 600 سکو حفاری در دریای شمال وجود دارد که باید در دهه های آینده پاکسازی شود. هزینه این: حدود 8 میلیارد یورو. تمام سکوهایی که در عمق آب کمتر از 100 متر هستند و وزن آنها کمتر از 10 هزار تن است ، باید برداشته شوند. از دریای شمال نه تنها برای استخراج نفت و گاز بلکه برای ماهیگیری ، توسط کشتی ها ، توسط زیردریایی ها و برای ساخت کابل و مزارع بادی استفاده می شود.